Ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΟΦΗ, Μιχάλης Μπούσης, παραχώρησε συνέντευξη εφ’όλης στη διαδικτυακή εκπομπή του SPORT24, “Game Night”.
Ένα απόσπασμα από όσα δήλωσε:
Σας πήρε τηλέφωνο κάποια μέρα κάποιος παίκτης ή ο προπονητής, ο κ. Νιόπλιας τότε, να σας πει «Πρόεδρε, εγώ θέλω να κάνω τη δουλειά μου, θέλω να βρίζω, θέλω να μην έχω μια κάμερα από πάνω μου, ένα δημοσιογράφο από δίπλα μου, να μην έχω έναν σκηνοθέτη να μου λέει τι να κάνω». Σας το είπαν; Υπήρχαν τέτοια πράγματα κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ;
«Δεν συνέβη ποτέ! Πρώτα απ’ όλα αν μου έλεγαν κάτι τέτοιο, δεν θα ήταν στην ομάδα. Δεν είναι αυτός ο χαρακτήρας των ανθρώπων που έχουμε. Δεύτερον, όλοι βλέπουν ότι προσπαθούμε να αλλάξουμε κάτι, μια νοοτροπία. Να υπάρχει εξωστρέφεια και διαφάνεια σε όλο αυτό. Δεν θα βγούμε ποτέ να κάνουμε δηλώσεις, να κάνω αυτές τις βλακείες που γίνονται. Να τσακώνομαι με διαιτησία, νομίζω το έχω κάνει μια φορά. Αλλά αυτό έγινε επειδή με «έτρωγε» μέσα μου. Όμως όσο περνά ο καιρός, λες «Θέλω να χτίσω την ομάδα μου, να είναι γερή, να πατάει καλά και αν ένας διαιτητής σφυρίξει λάθος, να μπορώ να το ξεπεράσω αυτό το λάθος. Αυτή είναι η νοοτροπία που προσπαθούμε να περάσουμε και τέτοιους ανθρώπους έχουμε μέσα στην ομάδα. Έτσι ήξερα ότι θα το αγκάλιαζαν κι αυτοί, γιατί ήθελαν και οι ίδιοι να δείξουν πώς πρέπει να είναι μια ομάδα».
Βλέποντας το ντοκιμαντέρ και την παρουσία σας μέσα στα αποδυτήρια, είδα ότι έχετε γίνει ένα με την ομάδα και φαντάζομαι ότι δεν ήσασταν ΟΦΗ από μικρός. Πώς ενώνετε η παρουσία σας με την ομάδα σε αυτά τα χρόνια;
«Στους παίκτες συμπεριφέρομαι πάντα με τον ίδιο τρόπο, ανεξάρτητα από τη νίκη ή την ήττα. Θα τους αγκαλιάσω μετά από ένα παιχνίδι, είτε έχουμε κερδίσει είτε έχουμε χάσει. Θα τους κοιτάξω, ίσως λίγο διαφορετικά αν έχουμε χάσει, με την αίσθηση ότι είναι όλα εντάξει και πάμε παρακάτω. Πιστεύω ότι όταν δεν είσαι σε καλή φάση, για παράδειγμα όταν είχαμε δέκα σερί ήττες, το να μπεις μέσα στα αποδυτήρια και να βρίσεις τους παίκτες, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να τους ρίξεις ακόμα περισσότερο. Όταν ένας άνθρωπος είναι γονατισμένος κάτω, δεν του δίνεις μια κλωτσιά να πέσει, αλλά ένα χέρι να τον βοηθήσεις να ξανασηκωθεί. Έτσι πιστεύω ότι είναι και οι παίκτες. Πάντα τους μιλάω θετικά. Δεν είναι κάτι αφύσικο το να μπω στα αποδυτήρια μετά ή πριν από έναν αγώνα να τους πω «Πάμε! Πρέπει να παλέψουμε!», γιατί στη ζωή μου πιστεύω ότι όταν αποτύχεις, έχοντας κάνει το καλύτερο που μπορείς, θα είσαι εντάξει με αυτή την αποτυχία γιατί βαθιά μέσα σου θα ξέρεις ότι έκανες το καλύτερο δυνατό. Αν αποτύχεις, χωρίς να έχεις προσπαθήσει, υπάρχει πάντα η αμφιβολία του τι θα συνέβαινε αν είχα κάνει αυτό διαφορετικά, θα ήταν καλύτερα. Αν τα έχεις δώσει όλα, τότε είμαι εντάξει με το αποτέλεσμα».
Θα σκεφτόσασταν ποτέ να πάρετε μια ελληνική ομάδα στο μπάσκετ;
«Όχι, ήδη έχει πολλές απαιτήσεις μια ομάδα! Θέλω να είμαι επικεντρωμένος στον ΟΦΗ, σε αυτό που κάνουμε. Έχουμε αρκετή δουλειά μπροστά μας και δεν θέλω να διασπάσω την προσοχή μου με κάτι άλλο».
Η επιλογή Dambrauskas, του προπονητή της ομάδας, που είχε ένα ευρωπαϊκό background, δείχνει την κατεύθυνση του Μάικ Μπούση προς το μέλλον; Θέλει να κάνει τον ΟΦΗ μια ευρωπαϊκή ομάδα, όχι μόνο στο όνομα και στις λέξεις, αλλά και στην πορεία της; Αυτό είναι το μεγάλο όνειρο της ομάδας και όνειρό σας;
«Για εμένα ήταν σημαντικό να βρούμε έναν προπονητή, τον οποίο θα εμπιστεύονται και θα σέβονται οι παίκτες. Είναι ένας προπονητής που αγαπούν οι παίκτες, γιατί είναι δίκαιος. Για παράδειγμα αν πας την Παρασκευή και του πεις ότι δεν αισθάνεσαι καλά για να παίξεις, σε βγάζει από την 20άδα. Ο παίκτης το βλέπει μετά και δεν παραπονιέται. Κι εγώ έπαιζα ποδόσφαιρο στην Αμερική και όσο προχωρά η σεζόν δεν είσαι στο 100% των δυνατοτήτων σου. Κανένας παίκτης δεν είναι. Πρέπει όμως να παλέψεις για να ξεπεράσεις τους τραυματισμούς και να μπορείς να αποδώσεις. Είναι πολύ εύκολο για έναν παίκτη να πει «Δεν μπορώ να παίξω». Έχει μείνει μια αγωνιστική ακόμη και όλοι οι παίκτες σε όλες τις ομάδες κάτι έχουν, όμως βρίσκουν έναν τρόπο να παίξουν. Τέτοιους παίκτες θέλω. Να μπορούν να παίξουν ανεξάρτητα από τις αντιξοότητες και να πιστεύουν στον εαυτό τους».
Πώς βλέπετε τον ΟΦΗ και τον Μάικ Μπούση μετά από 5 χρόνια στην Ελλάδα; Το μεγαλύτερο όνειρό σας.
«Θα ήθελα να σηκώσω το Κύπελλο Ελλάδας ή και το πρωτάθλημα. Οποιοδήποτε από τα δυο. Είναι και τα δυο πολύ δύσκολα, επειδή υπάρχει διαφορά στα μπατζετ των ομάδων, όμως αν σκεφτείς ότι καμιά φορά παίζει ρόλο και η τύχη, μια στιγμή. Ο Ολυμπιακός φέτος δεν πάει τόσο καλά, άλλες χρονιές μπορεί να είναι ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ. Μπορεί να είναι και οι τέσσερεις δυνατές, κάτι που είναι πολύ δύσκολο, όταν είναι και οι τέσσερεις πολύ δυνατές. Αν όμως για παράδειγμα, μια από αυτές δεν είναι σε τόσο καλή κατάσταση και μπορείς να μπεις μέσα στα playoffs και να κάνεις μια προσπάθεια, αυτό είναι κάτι που μπορεί να γίνει. Αλλά να πας από την αρχή και να τελειώσεις πρώτος, αυτό είναι πολύ δύσκολο. Όμως αυτή είναι η ομορφιά του αθλητισμού. Αν δεν πιστεύεις κάτι τέτοιο, τότε δεν πρέπει να είσαι εδώ».
Όλες οι ομάδες πρέπει να γίνουν καλύτερες, για να φτιάξει το προϊόν. Αν δεν πηγαίνουν καλά οι ομάδες, αυτό δεν θα συμβεί.
«Η ΑΕΚ έφτιαξε το καινούργιο γήπεδο φέτος και ήταν υπέροχο. Τώρα θα κάνει και ο Παναθηναϊκός, ελπίζω να μπορέσουμε να φτιάξουμε κι εμείς. Γι’ αυτό λέω ότι βλέπω ότι σιγά σιγά αλλάζει. Λένε ότι θα γίνουν αλλαγές στο «Γ. Καραϊσκάκης» και αυτές οι αλλαγές θα το ανανεώσουν, θα του ανεβάσουν επίπεδο και θα το κάνουν να φαίνεται καινούργιο. Ο ΠΑΟΚ θα φτιάξει το γήπεδό του. Βλέπεις σιγά – σιγά τι καλό κάνει σε αυτό το περιβάλλον και τι προσφέρει ένα γήπεδο. Σταδιακά αυτά τα γήπεδα θα γίνουν προορισμοί, δεν θα είναι μόνο ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο. Θα λειτουργήσει με συναυλίες, με διαφορετικές εκδηλώσεις. Πας τώρα στο γήπεδο της ΑΕΚ. Πριν γίνει εκεί το γήπεδο, όλα τα μαγαζιά ήταν κλειστά. Τώρα πας και έχει ζωή, οι καφετέριες κλπ γιατί έρχεται τόσος κόσμος. Τα χρήματα είναι κινητήρια δύναμη. Μέσα από τον αθλητισμό, μέσα από τις ομάδες, σε όλες αυτές τις περιοχές που θα φτιαχτούν τα γήπεδα, ο κόσμος θα πηγαίνει να πιει έναν καφέ, να πάρει ένα γλυκό, ένα παγωτό για το παιδί του, ένα σουβλάκι και θα υπάρχει διαρκής ανάπτυξη. Νομίζω ότι αυτό χρειαζόμαστε».
