Ο Μίτσελ ρίσκαρε, ο Ντόι τον δικαίωσε και ο Ολυμπιακός βρήκε μία ανέλπιστη λύση για το παρόν και το μέλλον.
Kάθε φορά που ένα νέο παιδί συστήνεται στο ευρύ κοινό υπάρχει ένας κατανοητός ενθουσιασμός. Λίγο το ότι η κερκίδα δένεται έτσι κι αλλιώς περισσότερη με έναν παίκτη που μιλάει τη γλώσσα της και καταλαβαίνει τη κουλτούρα, λίγο το ότι τα media ψάχνουν τον επόμενο παίκτη της Εθνικής, δε θέλει και πολύ. Βάλτε σε όλο αυτό και την ελπίδα της διοίκησης για την επόμενη καλή πώληση, δε θέλει και πολύ να αυξηθεί ο ενθουσιασμός με… γεωμετρική πρόοδο.
Με όλα αυτά δεδομένα, είναι σύνηθες να βλέπουμε τα λεγόμενα «false positives», δηλαδή παίκτες οι οποίοι κάνουν μία πρώτη καλή εντύπωση, αλλά στη πραγματικότητα δεν είναι έτοιμοι για το κάτι παραπάνω. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν δεκάδες, με τον Ολυμπιακό να έχει κι εκείνος «γεννήσει» αρκετά τέτοια. Έτσι, με το «ξεπέταγμα» του Ντόι, γεννιέται η απορία: Είναι ένα ακόμη «false positive»; Είναι ο επόμενος στόπερ της Εθνικής Ελλάδος; Είναι κάτι ενδιάμεσο;
Το πως θα εξελιχθεί δε μπορεί να το προβλέψει κάποιος με σιγουριά, οι παράγοντες άλλωστε είναι πολλοί και οι καταστάσεις στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο ευμετάβλητες, σίγουρα όμως είναι ένα παιδί που έχει πάρα πολύ ταλέντο.
Το μάτι του Μίτσελ έπεσε πάνω σε έναν… διαφορετικό Ντόι
Την πρώτη εικόνα από τον Ντόι μπορούσε να δει κάποιος στην Super League 2, σίγουρα όμως δε θα έβλεπε τον ίδιο παίκτη που απολαμβάνουμε τόσο στη πρώτη κατηγορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου, όσο και στην Ευρώπη.
Ως γνωστόν ο νεαρός παίκτης έπαιζε περισσότερο στο κέντρο με ελάχιστες παρουσίες στο κέντρο της άμυνας και χωρίς στατιστικά που να «βγάζουν μάτι». Κακός δεν ήταν σε καμία περίπτωση -το αντίθετο- αλλά χρειάστηκε το μάτι του Μίτσελ για να φτάσει στην πρώτη ομάδα.
Χρειάστηκε το μάτι του Μίτσελ για να δει ένα παιδί που έπαιζε στο κέντρο του γηπέδου και του άρεσε να περνάει η μπάλα από τα πόδια του και να φανταστεί τον ποδοσφαιριστή ο οποίος θα έκανε τη διαφορά ως ball playing diffender, παίζοντας μάλιστα και στα αριστερά και στα δεξιά του κέντρου της άμυνας.
Ήδη στις πρώτες θέσεις σε μάχες και δημιουργία
Μπορεί το δείγμα να μην είναι μεγάλο στη Super League, είναι όμως επαρκές για την εξαγωγή κάποιων πρώτων συμπερασμάτων. Ο Ντόι βοηθάει σε διαφορετικούς τομείς και μάλιστα μπορεί να μπει σε άμεση σύγκριση με τους υπόλοιπους παίκτες της κατηγορίας, με ελάχιστους να τον ξεπερνάνε.
O Nτόι έχει κερδίσει το 76% των αμυντικών μονομαχιών στις οποίες έχει συμμετάσχει, ποσοστό το οποίο είναι μεγαλύτερο από κάθε αμυντικό ομάδας του Big-5, λίγο πάνω από τους εξαιρετικούς στον πρώτο γύρο Βίντα και Γιόνσον. Κερδίζει ακόμη το 58,3% των εναέριων μονομαχιών του, που μπορεί να μη φαίνεται τόσο εντυπωσιακό, αλλά είναι μεγαλύτερο από τα ποσοστά των Βίντα, Φαμπιάνο, Μπαράλες.
Πρόκειται επίσης για έναν από τους παίκτες με τις πιο εύστοχες μεταβιβάσεις στη Super League. Ο Ντόι έχει ποσοστό επιτυχίας 91,4% στις πάσες του, όντας ένας από τους τριάντα κορυφαίους της κατηγορίας. Όλα αυτά ενώ μόλις έξι παίκτες δίνουν περισσότερες πάσες ανά αγώνα από τις 61,04 που δίνει ο στόπερ του Ολυμπιακού.
Παραπάνω από όσα λένε οι αριθμοί
Όπως παραδέχονται οι κορυφαίοι αναλυτές του κόσμου, οι αριθμοί στο ποδόσφαιρο μπορούν να σε πάνε μέχρι ένα σημείο. Τα όσα έκανε ο Ντόι όμως παίρνουν ακόμη περισσότερη αξία, λαμβάνοντας υπόψιν τα παιχνίδια στα οποία τα έκανε. Ο νεαρός ποδοσφαιριστής χρησιμοποιήθηκε σε παιχνίδια που ο Ολυμπιακός ήταν με τη πλάτη στον τοίχο, συμπεριλαμβανομένων δύο ντέρμπι με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό.
Σε αυτούς τους αγώνες ο Ντόι μετρήθηκε και δεν υστέρησε. Έδωσε μάχες στα ίσια με τον Λιβάι Γκαρσία, τον Σπόραρ και πολλούς ακόμη παίκτες χωρίς να αντιμετωπίσει κάποιο περισσότερο πρόβλημα σε σχέση με τους συμπαίκτες του. Κάτω από τεράστια πίεση έπαιζε λες και ήταν βετεράνος και όχι ένα παιδί γεννημένο έναν χρόνο πριν η Εθνική Ελλάδος σηκώσει το Euro 2004.
Ειδικά στο ντέρμπι των αιωνίων ήταν σχεδόν αλάνθαστως, χάνοντας ελάχιστες μονομαχίες και δείχνοντας με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι ήρθε για να μείνει.
Φυσικά χρειαζόμαστε μεγαλύτερο δείγμα, φυσικά θα ήταν εξαιρετικό αν ένιωθε περισσότερη άνεση να παίζει τη μπάλα με το αδύναμο του πόδι, αλλά ο χρόνος είναι εδώ για όλα. Το αν ο Ντόι θα εξελιχθεί σε «διαμάντι» θα φανεί, σίγουρα όμως δεν είναι ένα ακόμη παιδί που -αν μείνει υγιής- θα ξεχάσουμε το που παίζει τα επόμενα χρόνια.
**Τα στατιστικά στοιχεία που αναφέρονται αντλήθηκαν από το Wyscout
