Ο ποδοσφαιριστής της Καρταχένα είναι απογοητευμένος από τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκε τη περίπτωση του ο Ολυμπιακός.
Συγκεκριμένα είπε:
Για τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό το 2020 έναντι 4 εκατ. ευρώ, που ήταν η πρώτη του εμπειρία στο εξωτερικό: «Η προσαρμογή μου ήταν σχετικά εύκολη, καθώς υπήρχαν αρκετοί Πορτογάλοι στην ομάδα ή παίκτες που είχαν παίξει στην Πορτογαλία. Βοήθησε. Ο προπονητής (Πέδρο Μαρτίνς) ήταν επίσης Πορτογάλος. Έφτασα τραυματίας, μετά από μια ατυχή προετοιμασία στη Βιτόρια και πέρασα πάνω από έναν μήνα χωρίς να αγωνίζομαι. Μου κόστισε, ώσπου να βρω ρυθμό και τα υπόλοιπα».
Για το πώς ήταν να παίζει στο Champions League: «Ήταν πολύ καλά. Ήταν προσωπικός στόχος που είχα για την καριέρα μου, αν και τότε λόγω της πανδημίας, δεν υπήρχαν θεατές και ήταν εντελώς διαφορετικά. Παίξαμε κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι και ήταν εκεί που νιώσαμε πραγματικά σαν ποδοσφαιριστές. Ήταν μοναδικό συναίσθημα.
Για το τι δεν πήγε καλά με τον Μαρτίνς και ακολούθησαν τόσοι δανεισμοί: «Τότε ήμουν μια μεταγραφή με δική του απαίτηση, αλλά μετά πήραν κι άλλον μέσο, επειδή ήμουν τραυματίας και πλησίαζαν τα πλέι οφ για το Champions League. Είναι μια διοργάνωση στην οποία το κλαμπ συγκεντρώνεται πολύ και μετά αφοσιώνονταν στο πρωτάθλημα, το οποίο συνήθως κατακτούσαν. Νομίζω ότι ποτέ δεν βρήκα την τοπ φόρμα μου στον Ολυμπιακό. Δεν έπαιζα όπως ήθελα και ήμουν απελπισμένος. Όταν φτάσαμε στον Ιανουάριο, μίλησα με τον ατζέντη μου και του εξήγησα ότι θέλω να φύγω δανεικός, γιατί δεν ήμουν χαρούμενος που δεν έπαιζα. Ψάξαμε για λύση και προέκυψε η Γρανάδα στη La Liga, πέντε μέρες πριν λήξει η μεταγραφική περίοδος.
Εξήγησα στον Μαρτίνς ότι είχα πρόταση από την Ισπανία, που ήταν και στόχος μου να παίξω εκεί. Εφόσον δεν έπαιζα και δεν υπήρξε προοπτική να αλλάξει κάτι στις επιλογές του προπονητή, του ζήτησα να με αφήσει να φύγω και να μιλήσω με τον πρόεδρο, στην περίπτωση που υπήρχαν άλλα εμπόδια για τη μεταγραφή μου. Αλλά μετά, μίλησα με τον μάνατζέρ μου και έμαθα ότι ο πρόεδρος είπε πως ο Μαρτίνς με υπολόγιζε. Μίλησα με τον προπονητή και μου είπε ότι ο πρόεδρος δεν θα με άφηνε να φύγω και γι’ αυτόν δεν υπήρχε πρόβλημα. Έτσι πήγαινε το πράγμα για τρεις-τέσσερις μέρες, μέχρι που φτάσαμε στην τελευταία μέρα των μεταγραφών. Ήταν άσχημο. Παίζανε αυτό το πινγκ πονγκ και την τελευταία μέρα, είχαμε και παιχνίδι, στο οποίο μπήκα τα τελευταία 30 λεπτά και νομίζω ότι ήμουν καλός, αλλά ο Πέδρο Μαρτίνς ήρθε και μου είπε ότι μπορούσα να φύγω, γιατί οι πόρτες του Ολυμπιακού ήταν κλειστές για μένα. Εκείνη τη στιγμή, ήμουν ευτυχισμένος, γιατί νόμιζα ότι η πόρτα της Γρανάδα ήταν ακόμα ανοιχτή. Τηλεφώνησα στον μάνατζερ και του είπα ότι ο Μαρτίνς με αφήνει να φύγω, αλλά τότε δεν μπορούσα να πάω πια στη Γρανάδα. Είπαν ότι έπρεπε να απαντήσω έως το προηγούμενο απόγευμα κι αν δεν απαντούσα θετικά θα έπαιρναν άλλο παίκτη. Ο μάνατζερ με ενημέρωσε ότι ο Ντομίνγκος Κίνα είχε συμφωνήσει ήδη με τη Γρανάδα».
Για το πώς ένιωσε όταν δεν έπαιζε και δεν πήγε στην Ισπανία: «Ήταν ένα αστείο, έπαιξαν μαζί μου. Για 4-5 μέρες έγιναν όλα και από πάνω δεν ήμουν βασικός. Το καταλαβαίνω αυτό, κάποιες φορές ένας παίκτης είναι σημαντικός για την ομάδα και θέλει να φύγει, μέχρι να πει ο προπονητής ότι τον χρειάζεται. Αλλά στην περίπτωση ενός παίκτη που δεν αγωνίζεται και δεν χρησιμοποιείται συχνά, δεν κατάλαβα τον λόγο. Μιλούσα για την ευκαιρία της Γρανάδα κάθε μέρα, έλεγα ότι θα είναι καλό για μένα και για την ομάδα, για την πραγματικότητα των μεταγραφών στον Ολυμπιακό. Το να μείνω εκεί δεν έκανε κάτι για την αξία μου, μόνο την έριχνε. Αν πήγαινα στην Ισπανία και έκανα έναν καλύτερο δεύτερο γύρο, η αξία μου θα ανέβαινε και ποιος ξέρει, θα επέστρεφα πιο έτοιμος τη νέα σεζόν γι’ αυτά που ήθελε ο προπονητής. Γι’ αυτό η θλίψη, απέτυχα να υλοποιήσω ένα όνειρο τότε, το οποίο ακόμα ελπίζω να πετύχω. Τότε και μετά από όλα αυτά, δεν είχα καμία επιθυμία να μείνω στον Ολυμπιακό και εμφανίστηκε η Φαμαλικάο».
